Type bevalling: Vaginaal (zonder pijnverlichting)
Duur van de bevalling: 5.15 uur weeen, 5 min. persen
Bevallen na: 38 weken en 3 dagen
Gewicht bij geboorte: 3110
Lengte bij geboorte: 47 cm

's Ochtends ben ik nog gezellig met Dylan naar het zwembad geweest. Eenmaal thuis hebben we lekker een broodje gegeten en zijn we allebei lekker naar bed gegaan.

Rond 16:00 begon ik wat lichte krampen te krijgen, maar omdat ik al vanaf 33 weken voorweeen had, dacht ik dat het dat weer zou zijn. Toen Arnold thuiskwam rond 17:30 waren ze regelmatig geworden en begonnen ze ook pijnlijk te worden. Heb Arnold dus maar gezegd dat z'n vakantie wel zou zijn begonnen omdat ik dacht dat ons meisje zich nu toch echt zou melden.

We hebben lekker gegeten en rond 19:00 toch maar vk gebeld, moest de weeen inmiddels wegpuffen, dus wou wel weten hoe het ervoor stond, ook ivm opvang voor Dylan. Rond 19:30 was ze er en ik zat al op 3 cm ontsluiting, ze kwam er dus echt aan. Arnold heeft intussen z'n ouders gebeld, maar die zaten alsof het zo moest zijn in Weert (dat is dus nog zo'n 2-2,5 uur rijden naar hier). Schoonzus gebeld en die kwam direct. Met de vk afgesproken dat we om 21:00 in het ziekenhuis zouden zijn zodat we Dylan nog zelf naar bed konden brengen. Meneertje uitgelegd dat papa en mama weg gingen, maar tante Martine zou blijven en opa en oma er zouden zijn als hij wakker werd en dan kwamen papa en mama ook met z'n zusje. Nou ja, voor zover hij het begreep vond hij het prima en ging lekker slapen.

Wij in de auto en naar het ziekenhuis. Daar eerst weer gekeken en inmiddels 4 cm ontsluiting. Ik ben even lekker onder de douche geweest en intussen werden de weeen steeds pijnlijker. Rond 22:40 zat ik op 6 cm en had al behoorlijk persdrang. Vk voelde ook dat ze inderdaad al behoorlijk aan het duwen was, maar ik mocht nog absoluut niet meepersen, dus flink wegpuffen maar. Gelijk ook maar de vliezen gebroken om alles even te versnellen. De ontsluiting ging hierdoor een stuk sneller, maar de persdrang werd ook groter, en bij 8 cm kon ik het niet meer tegenhouden, vk had dit ook door, dus vooruit pers maar mee. Toen zat ik in 40 min. van 6 op 10 cm en mocht ik serieus gaan meepersen, heerlijk wat een bevrijding, echt wat doen. En 5 min. en 3 persweeen later was daar onze prachtige Elina. Ze deed het super, zette het direct op een brullen en kleurde gelijk mooi roze. Ze heeft eerst even een half uurtje bij me gelegen en toen even nakijken. Alles super en een dikke 10 op de Apgar score.

Met mijn onderkant is het iets minder. Doordat de bevalling zo snel ging en het weefsel erg stug was door de vorige bevalling (niet goed gehecht) heb ik een totaal ruptuur. Ben dus direct nog naar de ok gebracht en daar is alles onder algehele verdoving gehecht.

We zijn de nacht nog in het zh gebleven en toen lekker naar huis.

Elina doet het super, het is een rustig meisje en ook het drinken aan de borst gaat super.

Dylan vind het maar wat mooi z'n zusje. Ze krijgt steeds knuffels en kusjes en aaitjes. Ook is hij even lekker tegen d'r aan gaan liggen op papa en mama's bed. Geniet nu dus volop van m'n 2 wonders!

Woensdag 16 juni werd ik 's ochtends wakker met lichte weeën. Ben de hele dag nog lekker in huis aan 't rommelen geweest, wassen, strijken, stofzuigen, dweilen. 't Moest allemaal gebeuren. Had om 16:10 nog een afspraak bij de vk en heb daar ook aangegeven dat ik de hele dag al weeën had. De vk dacht dat 't zo'n vaart nog niet zou lopen en dacht meer aan voorweeën dan 't echte werk.

De weeën werden intussen al krachtiger en moeilijker weg te puffen. Uiteindelijk 's avonds om 23:00 uur vk gebeld. Deze kwam even kijken of/hoeveel ontsluiting er was, was 3 cm. Hierna ging ze weg en zou ze om 03:30 terugkomen. Uiteindelijk werd dit 04:00 uur en had ik nog steeds 3 cm ontsluiting. Besloten de vliezen te breken in de hoop dat 't zou vorderen. Vk is weer weggegaan en kwam rond 06:00 uur terug. Nog altijd slechts 3 cm ontsluiting. Had intussen ook flinke rugweeën en zat ook nauwelijks tijd tussen de weeën, dus zag het niet langer zitten om thuis te blijven.

Hup ziekenhuis gebeld en die kant opgereden. Daar eerst aan de ecg om te zien of ik in aanmerking kwam voor een ruggenprik. Dylan had het niet heel erg naar z'n zin, vooral tijdens een wee niet, maar uiteindelijk besloten toch een ruggenprik te geven.

Dus met bed en al naar beneden en intussen proberen de weeën weg te puffen. De eerste keer zaten ze in een bloedvat en de 2e prik was goed. Wel wat hoog gezet, maar dat was niet erg. Kreeg intussen wel behoorlijk persdrang, dus vk werd er snel bij gehaald om te kijken hoeveel ontsluiting ik had, was nog maar 5 cm. Moest de persdrang dus wegpuffen. Wat was ik blij met de ruggenprik zeg, na zo'n 15 min. begon deze te werken en kon ik de persdrang goed wegpuffen, had ik zonder ruggenprik absoluut niet voor elkaar gekregen. Hierna weer teruggereden naar de verloskunde afdeling. Was inmiddels 8 uur en er werd een ontbijtje voor ons geregeld.

Intussen werd ik aangesloten op van alles en nog wat om zowel mij als Dylan goed in de gaten te houden. Ik moest ook op m'n linkerzij blijven liggen omdat dat voor Dylan de prettigste houding was en z'n hartje wegzakte als ik op m'n rug lag. Omdat Dylan het absoluut niet naar z'n zin had werden er tussendoor ook wat bloedproefjes bij hem gedaan dmv het maken van krasjes op z'n hoofdje en dan kijken wat de zuurgraad was. Dit moest binnen een bepaalde norm zitten en hij zat op de grens.

Intussen bleek ik koorts te hebben en moest hiervoor aan de antibiotica. Werd ook al meteen gezegd dat Dylan na de bevalling ook voor de zekerheid 3 dagen aan de antibiotica moest.

Dylan begon zich hoe langer hoe minder prettig te voelen. Maakte ze zich eerst zorgen dat de de dalen in z’n hartfrequentie te diep waren, nu bleef de frequentie teveel gelijk. Hij moest dus echt heel snel geboren worden. Ze wilden me de kans geven toch vaginaal te bevallen, als dit niet zou lukken zou het een keizersnede worden.

Uiteindelijk om 13:20 had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik gaan persen. Na ongeveer 20 min. persen is Dylan met de hulp van de vacuumpomp geboren. Hij heeft hooguit een min. bij me gelegen, de navelstreng werd doorgeknipt (papa kreeg hier niet eens de kans voor want alles moest snel gebeuren) en hij werd weer bij me weggehaald. Nadat Dylan was nagekeken heeft hij nog even bij me kunnen liggen en werd toen naar de neonathalogie afdeling gebracht. Hier is meteen bloed afgenomen voor kweekjes en gestart met de antibiotica.

De volgendende dag ging het slechter met hem en hebben ze ruggenmergvloeistof afgenomen, longfoto’s gemaakt en een echo van z’n hoofdje. De longfoto’s waren goed, ’t ruggenmergvloeistof was niet helemaal mooi helder en op de echo was een vlekje te zien. Hij moest dus goed in de gaten gehouden worden en is in een open couveuse gelegd. Gelukkig waren de uitslagen van de kweekjes goed. Er was wel een flinke infectie, maar gelukkig geen hersenvliesontsteking. Ze weten dan ook niet wat nou precies de oorzaak was, maar Dylan knapte zienderogen op. Woensdag is de echo van z’n hoofdje opnieuw gedaan en hierop was gelukkig niks te zien.

Vrijdag 25 juni kreeg hij dan eindelijk zijn laatste antibiotica en mochten we samen naar huis.

Dylan doet het heel goed en is een heel tevreden mannetje.